Nowy JPK_V7 oznaczanie procedur

W obowiązującym od 01-10-2020 JPK_V7 podatnik ma obowiązek raportować transakcje szczególnego rodzaju. Dotyczy to np. sprzedaży wysyłkowej, transakcji objętych obowiązkowym split paymentem, a nawet usług wykonanych na rzecz firmy członka rodziny czy refakturowania na pracownika kosztów prywatnych rozmów telefonicznych.

Innym rodzajem oznaczeń należy wykazywać niektóre dowody sprzedaży i dowody nabycia. Dodatkowo, osobny katalog oznaczeń dotyczy kilkunastu rodzajów transakcji objętych szczególnymi procedurami rozliczenia podatku.

Wypełniając nowy JPK_V7, przy każdym ujętym w ewidencji dowodzie, np. fakturze, podatnik musi oznaczyć specjalną procedurę, w ramach których przebiegła transakcja. Większość oznaczeń należy stosować przy ewidencjonowaniu podatku należnego, czyli do zapłaty (SW, EE, TP, TT_WNT, TT_D, MR_T, MR_UZ, I_42, I_63, B_SPV, B_SPV_DOSTAWA, B_MPV_PROWIZJA, MPP), jedynie dwa z nich (MPP i IMP) mają zastosowania przy ewidencjonowaniu podatku naliczonego (do odliczenia).

Wymienione procedury stosuje się do raportowania całego dokumentu, a nie do poszczególnych wymienionych w nim pozycji. W przypadku gdy na fakturze nie występuje żadna transakcja objęta specjalną procedurą, miejsca na kody zostawia się puste. W sytuacji gdy jedna faktura zawiera kilka pozycji objętych różnymi procedurami – wówczas należy zastosować więcej niż jedno oznaczenie.

Pełna lista oznaczeń jest zawarta w rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług. Kody transakcji stosowane przy ewidencji podatku należnego znajdziemy w § 10 ust. 4. Oznaczenia procedur dotyczących podatku naliczonego określa zaś § 11 ust. 2.

Oznaczenie MPP – mechanizm podzielonej płatności

Mechanizmem podzielonej płatności (MPP), inaczej split paymentem. Nie ma znaczenia, czy występował jako sprzedawca, czy jako nabywca. Przypomnijmy, split payment jest obowiązkowy, gdy transakcja dotyczy którejś z pozycji z załącznika nr 15 ustawy o VAT, a jej wartość brutto jest wyższa niż 15 tys. zł. Kodem MPP oznacza się tylko te transakcje, które faktycznie są objęte obowiązkowym split paymentem. Jeśli kontrahenci zastosowali MPP dobrowolnie, w sytuacji, gdy nie mieli takiego obowiązku, w JPK_V7 nie powinni wpisywać kodu – nawet jeśli adnotacja o split paymencie widnieje na fakturze.

Oznaczenie EE – świadczenie usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych

EE stosuje się przy oznaczaniu usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych opisanych w art. 28k ustawy o VAT, tj. świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 28a (np. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Pozornie może się wydawać, że oznaczenie EE powinno interesować tylko przedsiębiorców prowadzących działalność w specjalistycznych branżach. Tak jednak nie jest. Stosować kod EE musi np. każdy pracodawca, który wystawia pracownikowi refakturę za prywatne rozmowy telefoniczne. Ministerstwo Finansów na stronie podatki.gov.pl tłumaczy to w następujący sposób: „W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zatem to oznaczenie będzie mieć zastosowanie do refaktury przez pracodawcę na pracownika kosztów prywatnych rozmów – także w przypadku świadczenia tych usług na terytorium Polski”.

Oznaczenie TP – transakcje z podmiotem powiązanym

W JPK_V7 należy wykazać z kodem TP sprzedaż towaru lub usługi (inną niż wykazywaną w dowodach zbiorczych) na rzecz podmiotu powiązanego, bez względu na wartość transakcji. Mogą to być powiązania różnego rodzaju, np. rodzinne – oznaczenie TP będzie miało zastosowanie w przypadku faktury wystawionej firmie małżonka lub krewnego albo powinowatego do drugiego
stopnia. Podmiotem powiązanym będzie też spółka związana z przedsiębiorcą w sposób kapitałowy lub osobowy – wystarczy, że podatnik pośrednio lub bezpośrednio ma w niej 25 proc. udziałów lub pełni stanowisko pozwalające wpływać na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych. Sytuacji, w której występuje powiązanie, jest więcej, a w praktyce niekiedy trudno będzie ocenić, czy daną transakcję należy oznaczyć kodem TP, czy nie. Kwestię powiązań reguluje art. 32 ustawy o VAT, który ponadto odsyła do art. 11a ustawy o CIT oraz analogicznego art. 23m ustawy o PIT.

Oznaczenie SW – sprzedaż wysyłkowa

Oznaczenie dotyczy dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, zarówno opodatkowanej w Polsce, jak i w innym państwie Unii Europejskiej (zgodnie z art. 23 ustawy o VAT). Ministerstwo Finansów na stronie podatki.gov.pl doprecyzowuje, że „Mimo obowiązku wystawiania faktur w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, wystarczy ujmowanie tej sprzedaży na podstawie dokumentu zbiorczego”.

Oznaczenie MR_T – świadczenia usług turystyki

Kod dotyczy świadczenia usług turystyki opodatkowanych na zasadach marży zgodnie z art. 119 ustawy o VAT.

Oznaczenie MR_UZ – sprzedaż towarów używanych i kolekcjonerskich

Kod ma zastosowanie do dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, opodatkowanej na zasadach marży zgodnie z art. 120 ustawy o VAT

Oznaczenia bonów jednego lub różnego przeznaczenia

Trzy oznaczenia dotyczą bonów opisanych w rozdziale 2a ustawy o VAT. Takimi bonami są np. karty podarunkowe. Przedsiębiorca operujący bonami musi stosować oznaczenie:

B_SPV – w przypadku transferu bonu jednego przeznaczenia dokonanego przez podatnika działającego we własnym imieniu, opodatkowanego zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o VAT;

B_SPV_DOSTAWA – w przypadku dostawy towarów oraz świadczenia usług, których dotyczy bon jednego przeznaczenia na rzecz podatnika, który wyemitował bon zgodnie z art. 8a ust. 4 ustawy o VAT;

B_ MPV_PROWIZJA – w przypadku świadczenia usług pośrednictwa oraz innych usług dotyczących transferu bonu różnego przeznaczenia, opodatkowanych zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy o VAT.

Oznaczenia związane z obrotem zagranicznym

Przedsiębiorcy uczestniczący w międzynarodowym obrocie towarami przy wypełnianiu JPK muszą
wziąć pod uwagę następujące oznaczenia:

TT_WNT – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dokonane przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, o której mowa w dziale XII rozdział 8 ustawy o VAT;

TT_D – dostawa towarów poza terytorium kraju dokonana przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, o której mowa w dziale XII rozdział 8 ustawy o VAT;

I_42 – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następującej po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 42 (import);

I_63 – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następującej po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 63 (import);

IMP – import towarów, w tym rozliczany zgodnie z art. 33a ustawy o VAT (oznaczenie dotyczy transakcji nabycia).